In het zonnetje: Monique Fisscher

Het BuurtGroenBedrijf werkt veel met vrijwilligers. Sommige doen zo nu en dan mee, andere zijn vaste krachten. Monique Fisscher is zo’n rots in de branding. We stellen haar graag even voor!

Bonushonden
Monique woont sinds 1996 in de wijk. Veel wijkbewoners kennen haar. Als hondenliefhebber bijvoorbeeld. Jarenlang wandelde ze met Tati door de straten van het Spijkerkwartier. Nu hij er niet meer is, laat ze honden uit voor wijkbewoners die het te druk hebben of slecht ter been zijn. “Het zijn mijn bonushonden,” grapt ze. Een andere hond dan Tati wil ze niet. “Dat was dé hond,” verklaart ze. “Daar had ik zo’n klik mee.” 

Sociale kunstprojecten
Een bekend gezicht kreeg Monique niet alleen door Tati, maar ook door haar werk bij de naschoolse opvang. “Ik heb veel kinderen zien opgroeien in de wijk.” Ook kun je haar tegenkomen bij biologische buurtsuper Odin, zit ze in het wijkoverleg, schrijft ze voor de wijkkrant en heeft ze, last but not least, als beeldend kunstenaar in het Spijkerkwartier allerlei sociale kunstprojecten georganiseerd en bedacht. Zo maakte ze in 2004 een beeld van tegels op het pleintje bij haar atelier in de Schoolstraat. “Ik had een plattegrondje gemaakt en zette de tegels overeind in een bepaald patroon. Dat mocht natuurlijk niet, maar als kunstenaar deed je dat gewoon.”

Tegels lichten
Een tegelwipper avant la lettre dus. Maar nee, van die term wil Monique niets weten. “Tegels lichten vind ik een mooiere term. Het ene schoolgebouw op het terrein stamt uit 1870 en het andere uit 1902, dus de aarde onder de tegels heeft, tot ik ze omhoog zette, misschien wel in geen honderd jaar het licht gezien!” Monique kreeg veel complimenten voor het beeld. Eerst zaten er om de tegels van het kunstwerk nog witte hoesjes, maar later haalde Monique er steeds meer tegels uit en ontstond er een tuin op het plein.

Eikje
Monique zaaide bloemen en planten en er kwam ook het een en ander aanwaaien. “Er ging een eikje groeien. In 2012 hingen er voor het eerst eikels aan de takken. Het was zo’n mooie boom. Iedereen werd er blij van. En er stonden grote berken waar je je hangmat tussen kon hangen en cinea’s langs de rand van de stoep. Het werd een superleuke plek.”
In 2013 hield het op. De ateliers werden appartementen, de tuin een parkeerplaats. “Alles werd gekapt. Ik wist dat het zou gebeuren, maar ik heb er een week slecht van geslapen. Ik ben nog wel teruggaan en heb gevraagd of ik een stukje van de eik mocht hebben. Dat ligt nog steeds bij mij thuis.”

Een groen hart
Monique heeft volgens eigen zeggen altijd affiniteit met de natuur gehad (“ik kom ook van het platteland”) en is gezegend met groene vingers. In 2011 was ze een van de actievoerders voor het behoud van de 114 bomen die op de kaplijst stonden in het Spijkerkwartier. “We hebben stof verzameld en strikken genaaid en alle bomen een strik gegeven. Ik ben er wel trots op. We hebben heel veel bewustzijn in de wijk gekweekt. Daarom ben ik ook zo blij met het BuurtGroenBedrijf. Ik voel me een soort pionier.”

Dankjewel Monique, wij zijn ook blij met jou!

PS.Monique is dol op verhalen. Ze schrijft ze zelf ook. Op haar website zijn ze te lezen: www.moniquefisscher.nl. Komt dat zien!