Dubbel feest in de Prins Hendrikstraat
In de Prins Hendrikstraat worden alle boomspiegels door bewoners beheerd. Twee keer per jaar is er een boomspiegeldag waarop iedereen die het belieft, de handen uit de mouwen kan steken om de boomspiegels op te frissen. Het BuurtGroenBedrijf is deze 16enovember vanzelfsprekend ook van de partij.
Opfrissen en oogsten
Zo te zien heeft iedereen er zin in. Om 9.30 uur is het al een drukte van belang bij het verzamelpunt, de woonkamer van boomspiegelcoördinator Theo, waar onder het genot van koffie, thee, cake en taart wordt aangekondigd wat het plan is voor de ochtend. Natuurlijk staat ook het BuurtGroenBedrijf al paraat. Het vierkoppig team is uitgerust met gereedschap, hesjes, kennis van zaken en helpende handen. Als bonus wordt vandaag tijdens de opfrisactie de compost van het wormenhotel, dat het hele jaar door veel huishoudens in de Prins Hendrikstraat wordt voorzien van lekkernijen in de vorm van groente- en fruitafval en koffiedik, geoogst. Dubbel feest dus!
Verwennerij
Samen met Rianne van het BuurtGroenBedrijf vertelt Anneke, wormenhotelier en een van de kartrekkers van het groenbeheer in de straat, wat er deze boomspiegeldag allemaal staat te gebeuren. Als eerste, zo hoort de trappelende club bewoners, wordt er blad geveegd. Vervolgens worden de bladeren gehakseld door de grasmaaier en gaan de snippers straks, als al het werk gedaan is, de boomspiegels in. Het laagje beschermt de bodem en geeft die extra voeding. “Maar we gaan ook snoeien en wieden,” zegt Anneke. “Dus let op dat de plantjes die je eruit trekt niet tussen het blad terechtkomen, want die wil je niet weer terug de boomspiegel in,” tipt ze. Behalve de bladmulch en de wormencompost worden alle boomspiegels ook nog verwend met champost van Spijkerzwam. En er staan bollen en stekjes klaar om geplant te worden.
In de knoop
De groep zwermt uit en gaat aan de slag. De eerste herfstbladeren liggen in geen tijd midden op straat. Ondertussen gaat Germa kijken hoe het met de wormen is. “Man, man, man!” roept ze, als de deur en het dak eraf gaan. “Het is hier een wormenparadijs!” De wormenhotelier wordt erbij gehaald om al dat wriemelende leven te aanschouwen. “Het is echt belachelijk. Anneke, ’t krioelt!” Germa heeft twee tonnen klaargezet. Het onverteerde voedsel gaat in de ene bak, de wormen in de andere. Wat overblijft is de compost. “Het is hard werken,” vertelt Germa, terwijl ze het hotel leeghaalt. Het zijn drie lagen. Kijk, deze eierdopschaal zit helemaal vol,” wijst ze. Felicitas en Loes komen erbij staan. De meiden durven wel een paar wormen vast te pakken. “Hé, deze zitten in de knoop!” grapt Felicitas, terwijl ze de beestjes op haar hand minutieus bestudeert.
Circulair, lokaal en sociaal
Germa krijgt hulp van Xem, die als student Social Work betrokken is bij een interdisciplinair samenwerkingsverband bij DAZO waar studenten uit verschillende opleidingen samenwerken aan uiteenlopende projecten. Tot voor kort had ze nog nooit van wormenhotels gehoord. “Eerst dacht ik: een wormenhotel, wat heb je daar nou aan?” zegt ze. “Maar als je dit zo ziet, is het wel hartstikke leuk. Je ziet meteen wat ermee gebeurt.” Germa knikt: “Een wormenhotel is circulair, lokaal én sociaal.” Xem staat ondertussen keihard mee te bikkelen en heeft het duidelijk naar haar zin: “Ik had nog nooit op deze manier in een buurt of wijk samengewerkt. Dit is niet wat je je voorstelt bij Social Work.” Ze lacht. “Het is wel origineel!”
Gecontroleerde chaos
Terug naar de bewoners. Al het blad is inmiddels zo goed als verzameld. “Vorig jaar was het veel meer,” weet Joke. Het is het tweede jaar dat de herfstbladeren in eigen straat verwerkt worden in plaats van door de gemeente opgehaald, maar misschien zijn er stiekem toch al bladblazers door de buurt getrokken. Gelukkig is er nog genoeg over. Een paar bewoners lopen de hele straat door om tussen het blad het zwerfafval vandaan te halen. Ruud van het BuurtGroenBedrijf gaat met de grasmaaier over de hopen heen en weer anderen vegen de snippers op en verzamelen het in kruiwagens. Ondertussen wordt in de boomspiegels ook al hard gewerkt. “Het is een gecontroleerde chaos,” grapt Theo, die in zijn eigen boomspiegel aan het snoeien is geslagen.
Een geweldig plantje
Een boomspiegel verderop haalt Anna monnikskap uit haar boomspiegel. “Die is giftig, zo kunnen we er straks beter bij.” De zaadjes worden bewaard. Die wil Anneke wel. Anne en Anneke houden allebei nogal van tuinieren. Anne verzorgt wel drie boomspiegels. Bovendien heeft ze nog een achter- en voortuin. “En twee balkons,” voegt ze toe. De plantjes die vandaag op de lege plekken in de boomspiegels worden geplant komen uit de achtertuin van Anneke, waar genoeg groeit voor de hele straat. “Dit is brunel, dat is campanula, die kan lekker langs de wilgentenen groeien, dan heb ik nog vrouwenmantel, puntwederik, dagkoekoeksbloem, akelei, vergeet-me-nietjes en vingerhoed. O, en dit is zenegroen, een geweldig plantje vind ik dat!” somt ze op. “En als het niet genoeg is, dan komt iedereen maar lekker winkelen in mijn tuin, haha!”
Snoeitips
Bewoner Ilse staat haar spirea te snoeien en roept de hulp in van Anneke. Want hoeveel mag er eigenlijk af? “Volgens Anneke moet ik twee derde van de plant laten staan,” vertelt ze nadat ze geluisterd heeft naar de instructies. “Dan kan hij zich goed herstellen, want zo’n snoeibeurt heeft natuurlijk wel impact op zo’n struik.” Hoe weet Anneke eigenlijk zoveel van planten? “Door ermee aan de slag te gaan.” verklaart ze. “Ik heb veel in de Watertuin gewerkt. Geleidelijk aan leer je steeds meer. En planten doen gelukkig zelf ook heel veel. Als ze het ergens niet leuk vinden, verhuizen ze bijvoorbeeld gewoon. Ik weet niet van elke plant de naam, maar ik weet intussen wel wat ze doen.”
Van en voor eigen bodem
Aan het eind van de ochtend stralen de boomspiegels de bewoners en voorbijgangers tegemoet. De champost en de wormencompost zijn evenredig over de perken verdeeld en elke spiegel heeft een hoopje bladsnippers van en voor eigen bodem gekregen. Nog even opruimen met z’n allen en dan staat er voor iedereen een dampende kom soep klaar. Dat is nog eens welverdiend genieten!