De aftrap van NLDoet 2025: Van Pakhuis naar pilot

NLDoet is de grootste vrijwilligersactie van Nederland. Het BuurtGroenBedrijf doet er elk jaar aan mee. Twee dagen lang allemaal popelende extra handen tot onze beschikking, daarmee kunnen we bergen werk verzetten! Op vrijdag 14 maart trapten we de actie af met een rondleiding door ’t Pakhuis en startten we de pilot Tot op de bodem.

Volle bak

Volle bak in ’t Pakhuis: zo’n 25 medewerkers van verschillende organisaties verruilden hun kantoor voor een dagje klussen in de buitenlucht. Vertegenwoordigd zijn ingenieursbureau Arcadis, stichting Katalys en Rabobank Sparen. Ook bewoners Casper en Petra hebben zich aangesloten. Iedereen is stipt op tijd en na een bakkie koffie gaan we om 9.15 uur van start met een presentatie van Jolanda. Ze geeft een inkijkje in wat het BuurtGroenBedrijf doet. Altijd lastig, want het is zo veel, maar via het vlechten van wilgentenen, feestjes in het groen, hakseldagen en het maken van bokashi komen we uiteindelijk bij ’t Pakhuis terecht: niet alleen de kersverse stek van het BuurtGroenBedrijf en de plek waar NLDoet 2025 begint, maar ook gemeenschapsvoorziening in wording en thuis van de toekomstige Wij(k)kwekerij.

’t Pakhuis

’t Pakhuis is een oude aardappelloods en te mooi om niet te delen met de buurt. Het heeft een benedenverdieping waar ruimte is voor opslag van materialen, er is een keuken die voorziet in koffie en lekkers en in het midden staat een gezellige houtkachel. Om binnen te komen, moet je nu nog door een grote, houten schuifdeur, maar straks krijgt de gevel een open karakter, zodat er meer contact is met de straat en je er lekker in het zonnetje kunt zitten – ook niet geheel onbelangrijk. Op de bovenverdieping komt een koude kas, die onderdeel is van de Wij(k)kwekerij, en worden een multifunctionele ruimte en werkplekken gerealiseerd. In december kregen we subsidie om alle plannen te kunnen verwezenlijken. Leuk detail is dat twee medewerkers van Katalys en Arcadis mee hebben geholpen met de aanvraag: Gert-Jan en Pros!

In het zonnetje: Gert-Jan en Pros

Onze twee helden vertellen aan de groep wat hun aandeel is in het verhaal van ’t Pakhuis. Gert-Jan geeft vooral complimenten aan Jolanda (“ik denk niet dat de provincie vaak subsidieaanvragen heeft gekregen die van zo’n hoge kwaliteit zijn”) en geeft dan gauw het woord aan architect Pros, die de tekeningen bij de aanvraag heeft gemaakt. Hij legt uit hoe het helpt om een beeld te hebben bij een plan. “Leuk is dat de tekeningen de verhuurder ervan overtuigd hebben om akkoord te gaan met de plannen, want het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat je grote wijzigingen aan mag brengen in een huurpand.” Vooral de veranderingen aan de voorpui zijn ingrijpend. “Maar wel heel nuttig”, volgens Pros. “Door een mooie entree te maken, maak je van de achterkant de voorkant. Zo zorg je ervoor dat het geen donker steegje meer is en ga je rondhangen en wildplassen tegen.”

Een andere wereld

Na een korte ronde door het pand, waar vooral op de bovenverdieping, onder de dakpannen, goed te zien is dat we in een pakhuis zijn, is het tijd om aan de slag te gaan. Rianne legt de veiligheidsvoorschriften uit (“eerst de belangrijke dingen en dan de leuke”) en dan wordt de groep gesplitst in twee. Een clubje gaat met Rianne mee naar de Tuinpoort om de pilot Tot op de bodem op te starten en de rest trekt met Jolanda en Steven mee naar de Jufferstraat waar vijf grote boomspiegels liggen te wachten op nieuwe vlechtwerken. We zijn nog maar nauwelijks onderweg of Jitske Tiemersma, directeur van Katalys, verklaart: “Ik vind het nu al helemaal geslaagd! Het is én heel laagdrempelig én je bent meteen in een andere wereld.”

Team bokashi

Op de plek van bestemming, de Tuinstraat achter het Tuinpoortgebouw, luisteren Jitske en haar collega’s Romé en Erik en Sander van Arcadis naar de instructies van Rianne. Ook onze eigen BuurtGroenBedrijf-hovenier Ruud is er om te helpen. De pilot Tot op de bodem bestaat uit het uittesten van vijf lokale bodembedekkers. Het stro is een tijdje geleden al geplaatst, vandaag is het tijd voor de andere vier. Team bokashi bestaat uit Romé en Erik. Ruud en Jitske gaan koffieprut met houtsnippers vermengen en Sander harkt het stro in de plantvakken opzij zodat alle materialen een plekje kunnen krijgen. Al snel krijgt het clubje bovendien versterking van vaste Tuinpoortvrijwilliger Anne, die zich ontfermt over de schapenwol en buurtbewoner Jara die de houtsnippers in kruiwagens schept.

Geen groene vingers

Een poosje later komt het zonnetje op bezoek en krijgt iedereen het lekker warm, ook door het werk natuurlijk. Probeer maar eens zonder te zweten 150 kilo koffie uit een grote rode ton te halen of met een hooivork een tank bokashi leeg te scheppen. Romé en Erik zitten er niet mee, ze vinden het heerlijk buiten aan het werk te zijn, hoewel ze allebei geen groene vingers hebben. “Ik heb een hekel aan tuinieren”, vertelt Erik zelfs. “Bij mij gaan alle planten dood”, voegt Romé toe. Maar klussen doen vinden ze allebei leuk. “Mijn ouders hebben een oude boerderij gekocht. Daar hebben we veel gesnoeid en gehakseld en de snippers ook weer uitgestrooid in de tuin,” illustreert Romé. Erik: “Ik doe bij mij thuis ook het snoeiwerk.” De klus van vandaag vinden ze allebei “een fijne afwisseling op ons kantoorwerk.”

Een gouden actie

Ook Jitske heeft het naar haar zin. “Met Katalys zorgen we ervoor dat groene en sociale initiatieven de ruimte krijgen, maar in de praktijk zit ik toch veel op kantoor. Dit is echt leuk! Ik krijg helemaal zin om mijn eigen koffiedrab ook te gaan verzamelen”, zegt ze. “Ik vind NLDoet zo bemoedigend. Een gouden actie! Als je bedenkt dat er nu in het hele land overal mensen dit soort werk aan het doen zijn!” Sander deed vorig jaar tijdens NLDoet ook mee bij de Tuinpoort. Toen werd er voor het eerst achter het Tuinpoortgebouw getuinierd. Een andere primeur: het was de ook allereerste activiteit van het BuurtGroenBedrijf waar onze eigen Rianne aan meedeed (een mini-jubileum: hiep hiep!). Zo zie je maar weer: er is altijd wat te vieren bij het BuurtGroenBedrijf.

Pluizen of niet pluizen: dat is de vraag

Van alle bodembedekkers is de schapenwol de meest in het oog springende. Anne spreidt het materiaal uit op de stoep. “Zo, ik leg even een kleedje neer”, grapt ze. “Wat een mooie wol is dit, zeg! Omdat ze het zonde om de wol uit elkaar te halen, kiest Anne ervoor de wol aan één stuk om de heesters heen te draperen. Ondertussen vertelt ze dat het terrein achter het Tuinpoortgebouw al behoorlijk is opgeknapt door de vergroening en het onderhoud dat regelmatig plaatsvindt. “Het was een verwaarloosd stuk. Er was veel overlast van drugs, dat is echt een heel stuk minder.” Bij het volgende plantvak waar wol in komt, besluit Ruud het anders aan te pakken. Hij haalt het spul juist uit elkaar. “Als er een enthousiaste hond voorbijkomt, gaat ie er zo mee aan de haal en dan is het: weg wol.” “Mijn hond zou dat zó doen,” knikt Romé. “En het verteert ook beter als het uitgeplozen is”, denkt Ruud.

De kop is eraf

We zullen zien! Deze pilot is bedoeld om uit te proberen wat het beste werkt, dus wie weet welke verrassingen ons te wachten staan. Als alles in de perken ligt en Rianne verschillende bordjes in de grond heeft geslagen, zodat de nietsvermoedende buurtbewoner ook weet wat er in de plantvakken ligt én waarom, is het tijd om te gaan lunchen bij café Bosch. De kop van NLDoet 2025 is eraf. In de middag en ook op zaterdag volgen er nog meer klussen in andere delen van het Spijkerkwartier en de Spoorhoek. Die verhalen vertellen de deelnemers zelf in de rubriek NLDoet: nagenieten met … . Volg de website voor hun ervaringen! Dank aan alle harde werkers voor de helpende handen en de gezelligheid en hopelijk tot volgend jaar!